218.

Duch konsekracji

W duchu konsekracji, określonym w Prawie Podstawowym, naśladujemy Chrystusa, który wydał samego siebie za wszystkich i uczy nas, jak być apostołami. Zycie nasze w Stowarzyszeniu cechuje wielkoduszność i niestrudzone poświęcenie się realizacji jego zadań, tak aby mogło ono wypełniać swoje apostolskie posłannictwo.

Przeżywana w ten sposób nasza konsekracja staje się pełną wdzięczności odpowiedzią na wezwanie Boże oraz źródłem naszego osobistego uświęcenia i radości.

219.

Wspólnota duchowa

Członkowie świadomi faktu, że łączy ich to samo oddanie się Bogu i wspólna wola naśladowania Chrystusa w Stowarzyszeniu, tworzą jedną wspólnotę duchową, nadając w ten sposób Stowarzyszeniu cechę wewnętrznej trwałości.

220.

Zobowiązania

Z naszej konsekracji wynikają, tak dla Stowarzyszenia, jak i dla członków, zobowiązania określone postanowieniami Prawa Podstawowego w nrach 20, 58 i 59.

Te obopólne zobowiązania trwają przez całe życie, chyba że członek, zgodnie z zasadami naszego prawa, zostanie z nich zwolniony.

221.

Odnawianie konsekracji

Celem przypomnienia sobie, że ze wzrastającym wciąż zapałem mamy pogłębiać w sobie ducha konsekracji, wszyscy członkowie publicznie ją odnawiają z pobożności w święto Ofiarowania Pańskiego lub w uroczystość św. Wincentego Pallottiego.

Zebrania prowincjalne mogą dla słusznych powodów wyznaczyć na to inny dzień.

222.

Rytuał

Przy składaniu konsekracji i przy jej odnawianiu należy się trzymać Rytuału Stowarzyszenia.