I.

ZEBRANIA

A. Zebrania w ogólności

314.

Normy ogólne

Normy ogólne zebrane w tej części odnoszą się - z zachowaniem odpowiedniej analogii - do zebrań generalnych, prowincjalnych, regionalnych i miejscowych.

315.

Udział członków i ich modlitwy

Aby zebrania mogły osiągnąć swój cel, wszyscy członkowie - każdy odpowiednio do swych obowiązków i funkcji - powinni brać udział zarówno w ich przygotowaniu, jak i przebiegu, i przez swe modlitwy wypraszać dla nich pomoc Bożą.

316.

Zwoływanie, przygotowanie

Każde zebranie powinno być zwoływane zgodnie z zasadą wyrażoną w nrze 98.

Okólnik zwołujący zebranie określi miejsce i datę otwarcia oraz zasadnicze tematy do omówienia. Następnie, po otrzymaniu wniosków wysuniętych przez zebrania niższe oraz przez zarządy i poszczególnych członków, właściwy przełożony, za zgodą swoich radców, układa pełny porządek obrad; porządek ten zostanie przedstawiony zebraniu do zatwierdzenia.

317.

Eksperci i słuchacze

Wszystkie zebrania mogą zapraszać na swoje posiedzenia ekspertów z głosem doradczym i członków Stowarzyszenia oraz inne osoby w charakterze słuchaczy.

To samo prawo przysługuje odpowiedniej władzy upoważnionej do zwoływania zebrania, zawsze jednak z tym zastrzeżeniem, że potrzebna jest zgoda samego zebrania.

318.

Obowiązek uczestnictwa

Wszyscy członkowie, którym z wyboru, z urzędu czy z innego tytułu, zgodnie z naszym prawodawstwem, przysługuje prawo uczestniczenia w zebraniu, mają obowiązek w nim uczestniczyć, wyjąwszy przypadki przewidziane postanowieniami nrów 98 i 109, 2. 4, chyba że wystąpi słuszna przeszkoda uznana przez odnośną radę.

Przełożeni wyżsi, delegaci przełożonych prowincjalnych i przełożeni wspólnot miejscowych mają być - w razie wystąpienia przeszkody - zastąpieni przez Pierwszego Radcę, a gdyby i on nie mógł wziąć udziału - przez jednego z radców; delegata z wyboru zastępuje członek wybrany na jego miejsce. W przypadku braku radców, delegat Przełożonego Prowincjalnego wysyła, jako swego zastępcę, członka po wiecznej konsekracji ze swojego terytorium.

319.

Obecność wymagana do ważności

Przewodniczący ogłasza zebranie za prawowicie otwarte, jeżeli jest obecna większość tych, którzy powinni być wezwani.

Taka obecność jest zawsze wymagana do ważności uchwał zebrania.

Przed zamknięciem zebrania żaden z uczestników nie ma prawa go opuścić, chyba że istnieją powody uznane przez samo zebranie.

320.

Sekretarz, skrutatorzy, komisje

Na propozycję przewodniczącego zebranie wyznacza w odpowiednim czasie sekretarza, dwóch skrutatorów oraz komisje do przestudiowania omawianych zagadnień i do zbadania wniosków nadesłanych z opóźnieniem.

321.

Głosowanie

Głosowanie, wyjąwszy wyborcze, może być jawne, jeżeli nikt nie zgłasza sprzeciwu.

322.

Bezpośrednie oddawanie głosów

Nie można przekazywać prawa głosowania innej osobie ani przesyłać listownie swego głosu; poza tym członkowie mają prawo tylko do jednego głosu, nawet gdyby uczestniczyli w zebraniu z różnych tytułów.

323.

Wybory

Aby głos wyborczy był ważny, musi być wolny, pewny, bezwarunkowy, ściśle oznaczony, tajny. Warunki dodane do głosu przed wyborami uznaje się za nieistniejące.

324.

Uchwały

Wyjąwszy uchwały definitywne, wolno w uchwałach wyrażać głos w formie iuxta modum. W takim przypadku modus winien być przedstawiony na piśmie i w ustalonym czasie, aby mógł być poddany pod dyskusję.

325.

Prawa, statuty, dekrety, zalecenia

Zebrania wyższe powinny jasno określić naturę swych postanowień; mają więc określić, czy - w myśl przepisów zawartych w nrach 103 i 110 - wydają prawa, statuty, dekrety, zalecenia czy inne.

326.

Podpisywanie akt i ich ogłoszenie

Akta zebrania redaguje sekretarz. Na początku każdego posiedzenia odczytuje się, jeśli to tylko możliwe, i zatwierdza akta poprzedniej sesji.

Zebranie ma prawo zarządzić, by przewodniczący wraz z dwoma członkami zatwierdzili relację z przebiegu ostatniej sesji i podpisali wszystkie akta, których publikacja należy do przewodniczącego.

327.

Rozwiązanie zebrania

Władza zebrania wygasa z chwilą, gdy przewodniczący - za zgodą członków - ogłasza jego zamknięcie.

B. Zebranie Generalne

328.

Zwoływanie

Zebranie Generalne ma być zwołane przynajmniej na sześć miesięcy przed jego otwarciem.

329.

Skład Zebrania Generalnego

Poza członkami z urzędu, o których mówi nr 102, w Zebraniu Generalnym uczestniczą z głosem rozstrzygającym:

1) jeden delegat wybrany z każdej prowincji, która ma do osiemdziesięciu członków po konsekracji wiecznej;

2) dwóch delegatów wybranych w prowincjach, które mają od 81 do 200 członków po konsekracji wiecznej;

3) trzech delegatów wybranych w tych prowincjach, które mają powyżej 200 członków po konsekracji wiecznej;

4) jeden delegat wybrany z każdej regii;

5) jeden delegat braci wybrany w prowincjach i regiach, jeśli mają przynajmniej 10 braci po konsekracji wiecznej. W tym przypadku liczba braci nie może być wliczana w liczbę księży prowincji i regii dla wyboru innych delegatów.

6) Aby mogli uczestniczyć w Zebraniu Generalnym delegaci z krajów, w których nie ma ani prowincji, ani regii, ale istnieje przynajmniej jedna wspólnota miejscowa SAC, Zebranie Pro-wincjalne/Regionalne może wybrać na Zebranie Generalne, jako delegata z głosem rozstrzygającym, członka po konsekracji wiecznej, urodzonego tam lub mieszkającego od przynajmniej 5 lat, jeżeli znajduje się tam przynajmniej 15 członków po konsekracji wiecznej z prowincji, do której należy to terytorium. W przypadku tego wyboru, liczba wspomnianych członków nie jest wliczana do liczby członków prowincji i regii dla wyboru innych delegatów.

330.

Postępowanie, program, wybory

Przy wykonywaniu swych czynności Zebranie Generalne może kontynuować metody stosowane na zebraniu poprzednim lub też je zmodyfikować, gdy zajdzie tego po trzeba; tak ustala program prac, aby w porządku dnia znalazły się wszystkie zagadnienia; decyduje też o momencie wyboru Zarządu Generalnego.

331.

Oczekiwanie na Przełożonego Generalnego

W razie nieobecności nowo wybranego Przełożonego Generalnego zebranie - oczekując na jego przybycie - może za jego zgodą dalej prowadzić swe prace.

332.

Sprawozdania

Przełożony Generalny przedstawia Zebraniu Generalnemu sprawozdanie z ogólnego stanu Stowarzyszenia; Administrator Generalny zdaje sprawę z administracji dóbr Zarządu Generalnego i informuje o stanie ekonomicznym całego Stowarzyszenia; przełożeni prowincji i regii składają relacje ze swej prowincji czy regii. Sprawozdania te, zatwierdzone uprzednio i podpisane przez członków właściwych rad, mają być przedstawione Zebraniu Generalnemu celem przekazania informacji i poczynienia ewentualnych uwag.

333.

Modyfikacja Prawa Uzupełniającego

Oprócz tego, co przewidziano w nrze 103, Zebranie Generalne może bezwzględną większością głosów podjąć uchwały wprowadzające jakieś zmiany w Prawie Uzupełniającym. Postanowienia takie mogą być jednak włączone do Prawa Uzupełniającego dopiero po zatwierdzeniu ich przez następne Zebranie Generalne.

334.

Dekrety

Dekrety Zebrania Generalnego zachowują moc wiążącą aż do następnego Zebrania Generalnego, które może je ponownie zatwierdzić lub nie.

C. Zebranie Prowincjalne

335.

Zwoływanie

Zebranie Prowincjalne zwołuje Przełożony Prowincjalny, za zgodą radców i po uprzednim zawiadomieniu Przełożonego Generalnego, co najmniej na dwa miesiące przed jego otwarciem.

336.

Sprawozdania

Przełożony Prowincjalny składa zebraniu relację o stanie prowincji; Administrator Prowincjalny przedstawia sprawozdanie o sytuacji ekonomicznej; przełożeni wspólnot miejscowych referują sprawy swych wspólnot.

Relacje te i sprawozdania muszą być wcześniej zatwierdzone i podpisane przez odpowiednie rady.

337.

Władza Zebrania Prowincjaln-ego

Zebranie Prowincjalne może podejmować decyzje we wszystkich sprawach dotyczących nowego planowania w zakresie apostolstwa i administracji lub nakładać na prowincję nowe zobowiązania; ma głos doradczy we wszelkich kwestiach związanych z administracją zwyczajną; wydaje statuty dla prowincji oraz dekrety, zachowujące moc prawną do następnego zebrania.

338.

Zatwierdzenie statutów i dekretów

Akta zebrań prowincjalnych należy przesłać do wglądu Przełożonemu Generalnemu.

Prowincjalne statuty i dekrety wymagają zatwierdzenia Rady Generalnej.

339.

Wybór delegatów i zastępców

Zebranie Prowincjalne, w myśl nru 329, wybiera osobno każdego z delegatów i ich zastępców na Zebranie Generalne; Zebranie Regionalne czyni to samo w myśl nru 329.

340.

Sytuacje szczególne

Jeżeli dla ważnych powodów, uznanych przez Radę Generalną, nie można zwołać Zebrania Prowincjalnego, wyboru delegatów i ich zastępców na Zebranie Generalne dokonują, zwykłą większością głosów, wszyscy członkowie prowincji po konsekracji wiecznej, przekazując swój głos tajny i decydujący wprost do Rady Prowincjalnej.

Kwestie, które mają być przedłożone Zebraniu Generalnemu, należy natomiast omówić na spotkaniu lub spotkaniach zorganizowanych staraniem Przełożonego Prowincjalnego.

341.

Zebranie w małych prowincjach

W prowincjach i regiach, liczących mniej niż 70 członków po wiecznej konsekracji, Rada Prowincjalną lub Rada Regionalna - prócz tego, co zostało ustalone w nrach 109 i 340 - ma władzę zwołania Zebrania Prowincjalnego lub Zebrania Regionalnego, tak jednak, by wszyscy członkowie po wiecznej konsekracji mogli brać w nim udział.

Zebranie, zgodnie z przepisem nru 319, może ważnie podejmować uchwały, jeżeli jest obecna bezwzględna większość uprawnionych do uczestnictwa.

Do Prowincjalnej lub Regionalnej Rady należy określenie sposobów gwarantujących takie uczestnictwo.

D. Zebranie Wspólnoty Miejscowej

342.

Sprawozdania

Przełożony Wspólnoty Miejscowej przedstawia sytuację, a administrator zdaje sprawę z administracji i stanu ekonomicznego wspólnoty miejscowej.

Sprawozdania te mają być wcześniej zatwierdzone i podpisane przez Radę Wspólnoty Miejscowej.

343.

Wybór delegatów

Wybór delegatów oraz ich zastępców na Zebranie Prowincjalne dokonuje się według zasad ustalonych - również co do liczby - przez Statuty Prowincjalne albo przez Radę Prowincjalną, z uwzględnieniem jednak postanowienia nru 96.

W przypadkach szczególnych, uznanych przez Radę Prowincjalną, delegaci i ich zastępcy mogą być wybrani przez wszystkich członków wspólnoty miejscowej, będących po wiecznej konsekracji, zwyczajną większością głosów tajnych i decydujących, przekazanych bezpośrednio Radzie Wspólnoty Miejscowej.

E. Komisje

344.

Komisje doradcze

Zebranie Generalne lub Rada Generalna dla całego Stowarzyszenia, a Zebranie Prowincjalne lub Rada Prowincjalną - dla odnośnej prowincji powołują komisje doradcze, stałe lub czasowe, jako organa pomocnicze dla zarządów.

Przed podejmowaniem ważnych decyzji przełożeni powinni konsultować się z właściwymi komisjami.

II.

PRZEŁOŻENI I ICH WSPÓŁPRACOWNICY W ZARZĄDZANIU

A. Przełożeni i urzędy

345.

Zarząd

W naszym Stowarzyszeniu zarząd na różnych poziomach składa się zwyczajnie z przełożonego, jego radców, sekretarza i administratora.

Do Zarządu Generalnego należy też Prokurator Generalny.

Zasady ogólne, podane w tym paragrafie, dotyczą wyłącznie wspomnianych tu urzędów.

Ustanawianie innych stanowisk, ich kadencja i zadania są określone odpowiednimi normami, zawartymi w Prawie Uzupełniającym lub ustalonymi na zebraniach generalnych, prowincjalnych czy regionalnych.

346.

Obowiązek rezydencji

Zadania, spoczywające na przełożonych, wymagają od nich, aby pozostawali do dyspozycji współbraci i przebywali zwyczajnie w swej siedzibie. W przypadku nieobecności powinni powiadomić współbraci, kto będzie pełnił obowiązki zastępcy.

Oprócz tego na opuszczenie siedziby na czas dłuższy niż dwa miesiące - dla celów nie związanych z urzędem - potrzebna jest zgoda bezpośredniego przełożonego wyższego.

347.

Wyżsi przełożeni i zarządzanie domem

Wyżsi przełożeni nie obejmują zwyczajnie rządów nad domem, w którym mieści się ich siedziba, jeżeli prócz członków zarządu znajduje się tam jeszcze inna wspólnota.

348.

Tajemnica urzędowa

Przełożeni oraz ich współpracownicy są obowiązani, również po upływie kadencji, do zachowania tajemnicy urzędowej, ilekroć wymaga tego miłość czy sprawiedliwość.

349.

Okres trwania urzędów

Okres trwania urzędów na różnych poziomach określa przepis nr 127.

Na urząd Przełożonego Generalnego można być wybranym kolejno dwa razy; na urząd Przełożonego Prowincjalnego można być wybranym kolejno trzy razy; na urząd rektora tej samej wspólnoty miejscowej można być mianowanym kolejno trzy razy.

Dla słusznych powodów Przełożony Pro-wincjalny, za zgodą swoich radców, może mianować członka na urząd przełożonego tej samej wspólnoty miejscowej kolejno po raz czwarty.

350.

Wakans urzędu

Wyjąwszy przypadek przewidziany postanowieniem nru 134, w razie wakansu urzędów przed upływem określonego terminu, właściwa władza zatroszczy się w ciągu trzech miesięcy - liczonych od dnia otrzymania wiadomości o wakansie - o wybór lub nominację następcy na rozpoczęte już trzech-lecie. Jeżeli do końca kadencji brakuje tylko sześciu miesięcy, nie musi się na miejsce zastępcy przełożonego wybierać czy wyznaczać następcy.

351.

Rezygnacja z urzędu

Rezygnacja z urzędu tylko wtedy jest ważna, gdy została złożona zgodnie z prawem i przyjęta przez właściwego przełożonego. O ile w jakimś szczególnym przypadku nie postanowiono inaczej, urząd staje się wolny z chwilą, gdy rezydujący otrzymał urzędowe zawiadomienie o przyjęciu zrzeczenia.

352.

Zdjęcie ze stanowiska

Współbrata, który bezspornie nie nadaje się do sprawowania danego urzędu albo z ważnego powodu stał się go niegodny, władza, do której należy obsadzanie danego stanowiska, powinna roztropnie zdjąć z urzędu, zawsze jednak z zachowaniem przepisów prawa kanonicznego.

Gdy chodzi o Przełożonego Generalnego, kompetentna jest Stolica Apostolska.

B. Współpracownicy przełożonych

1.

Radcy

353.

Kadencja radców

Radcy pozostają na stanowisku aż do upływu kadencji, zwyczajnej czy nadzwyczajnej, danego przełożonego, z zachowaniem jednak postanowień nrów 350 i 358.

354.

Rezydencja

Pierwszy Radca i Sekretarz rezydują z reguły razem ze swym przełożonym wyższym; pozostali radcy powinni mieć łatwość uczestniczenia w posiedzeniach rady.

355.

Zwoływanie rady * Porządek dzienny

Wyższe rady zwyczajnie mają zbierać się raz w miesiącu, a rady miejscowe przynajmniej co dwa miesiące.

Przełożony powinien w porę powiadomić radców o zebraniu i padać im porządek dzienny, aby mogli się odpowiednio przygotować.

356.

Korzystanie z prawa głosu

Radcy, aby móc właściwie korzystać z prawa głosu w zakresie swych uprawnień, powinni sumiennie zapoznać się ze sprawami, które będą przedmiotem obrad.

357.

Głosowanie

Głosowanie jest tajne lub jawne, zgodnie z zasadami prawa. Wysuwanie kandydatur przy wyborach lub nominacji - dokonywanych na zebraniu rady - należy do przełożonego.

358.

Pierwszy Radca

W czasie wyboru czy też nominacji radców na poszczególnych poziomach należy zawsze wyznaczyć Pierwszego Radcę, który pełni funkcję wikariusza, zastępując przełożonego w razie jego rezygnacji, przeszkody czy nieobecności. Trzeba przy tym mieć na względzie przepisy nrów 134 i 350.

Jeżeli również wikariusz jest nieobecny lub ma przeszkodę zastępuje go pierwszy - idący po nim w porządku procedencji - radca, a jeżeli nawet radcy mają przeszkodę, zastępuje go inny wyraźnie określony kapłan, dopóki nie zaradzi się w inny sposób.

2.

Sekretarze

359.

Wybór lub nominacja

Sekretarza Generalnego wybiera Zebranie Generalne, a Sekretarza Prowincjalnego mianuje Przełożony Prowincjalny za zgodą swoich radców; obaj muszą być członkami po wiecznej konsekracji.

Sekretarza Rady Miejscowej mianuje spośród swoich radców Przełożony Wspólnoty Miejscowej.

Na stanowisko sekretarza nie należy, poza przypadkiem konieczności, powoływać Pierwszego Radcy.

360.

Obowiązki sekretarza

Zadaniem sekretarza jest sporządzanie protokołów z czynności Rady, przygotowywanie listów oraz dokumentów dotyczących powziętych postanowień i podpisywanie ich wraz z przełożonym, opieka nad archiwum, jeśli nie zamianowano archiwisty.

Notariusz

Sekretarz Rad Wyższych jest zarazem notariuszem w odniesieniu do wszystkich kościelnych spraw Stowarzyszenia albo prowincji. Wyższy przełożony może jednak powołać do sporządzenia jakiegoś aktu także innego notariusza.

3.

Administratorzy

361.

Wybór i nominacja

Administratora Generalnego wybiera Zebranie Generalne, a Administratora Prowincjalnego mianuje Przełożony Prowincjalny za zgodą swych radców; administratorów wspólnot miejscowych mianuje Przełożony Prowincjalny po wysłuchaniu opinii swych radców i przełożonych odnośnych wspólnot miejscowych.

4.

Delegaci wyższych przełożonych

363.

Uprawnienia

Delegaci, którym właściwi wyżsi przełożeni udzielili pewnych uprawnień, powinni je stosować zgodnie z otrzymanymi dyrektywami.

Niech wyżsi przełożeni starają się określić jasno i na piśmie kompetencje swych delegatów, a jeżeli powierzają im więcej wspólnot miejscowych, niech mianują im również radców.

364.

Ekspert na Zebranie Generalne

Zebranie Prowincjalne może wysiać z terytorium delegatury jednego spośród członków po wiecznej konsekracji na Zebranie Generalne w charakterze eksperta, o ile z tego terytorium nie został już wybrany delegat na to zebranie.